แม่วัวตัวหนึ่งเดินเล็มหญ้าไปตามชายทุ่ง หญ้าอ่อนอันเอร็ดอร่อยนั้นได้ทำให้แม่วัวกินไปอย่างเพลิดเพลินจนลืมมมองดูสิ่งอื่นๆ ไป เท้าอันใหญ่และหนักอึ้งของแม่วัวได้ไปเหยียบเอาลูกอึ่งอ่างที่หาอาหารกินอยู่แถวๆ นั้น ตายไปเกือบหมด มีรอดอยู่เพียงตัวเดียวเท่านั้น เมื่ออึ่งอ่างกลับมาลูกอึ่งอ่างตัวที่เหลืออยู่ได้เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้แม่ของมันฟังทั้งหมด แต่ลูกอึ่งอ่างไม่รูจักวัว จึงเพียงแต่บอกว่า ตัวมันใหญ่โตมาก แม่อึ่งอ่างได้ฟังดังนั้นก็พองลมให้ตัวอ้วนขึ้น พลางถามลูกว่า มันใหญ่เท่าแม่ได้ไหม? ลูกอึ่งอ่างจึงตอบว่า มันยังใหญ่กว่าแม่มากนัก แม่อึ่งอ่างจึงเบ่งพองลมให้ตัวอ้วนขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับถามลูกว่า เท่าหรือยังๆ ๆ แต่ลูกอึ่งอ่างก็ยังยืนกรานอยู่ว่า ยังไม่เท่าหรอก แม่ยังเล็กอยู่มากนัก แม่อึ่งอ่างจึงเบ่งขึ้นอีก ในที่สุดแม่อึ่งอ่างก็เบ่งพองลมจนท้องแตกตายอยู่ตรงนั้นเอง นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : อย่าทำสิ่งใดที่ใหญ่เกินความสามารถของตน
ประชุม ศิริธรรมวัฒน์ . นิทานอีสป2 . กรุงเทพฯ : นำอักษร , 2528.
|