กวางตัวหนึ่งได้ล้มเจ็บลง มันพอมีกำลังหาอาหารตุนไว้บ้างเล็กน้อย และหาที่โล่งอันสงบในป่า เพื่อพักผ่อนให้มีกำลังขึ้นบ้าง บรรดาสัตว์ป่าทั้งหลายเมื่อทราบข่าว ก็พากันมาเยี่ยมกวางเจ็บ แต่บรรดาสัตว์ที่พากันมาเยี่ยม ต่างหิวกระหายกันทุกตัว เมื่อมาเห็นอาหารวางอยู่ใกล้ๆ กวางเจ็บตัวนั้น ก็พากันกินเสียจนหมดสิ้น เมื่อบรรดาสัตว์ทั้งหลายกลับไปหมดแล้วกวางเจ็บตัวนั้นก็ไม่มีอาหารกิน ในที่สุดก็อดอาหารตาย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : ความเมตตาอย่างจริงใจ หาไม่ได้ในหมู่ที่หิวโหย
ประชุม ศิริธรรมวัฒน์. นิทานอีสป3. กรุงเทพฯ: นำอักษร, 2528.
|