เช้าวันหนึ่งเด็กน้อยได้จับตั๊กแตนเล่นในทุ่งนา เขาจับตั๊กแตนได้เป็นจำนวนมากทีเดียว บังเอิญเหลือบไปเห็นแมลงป่องเข้าตัวหนึ่ง ก็เข้าใจว่าเป็นตั๊กแตนอีกชนิดหนึ่ง จึงเอื้อมมือไปหวังจะจับ แมลงป่องก็กางเหล็กในออก แล้วร้องว่า ช้าก่อนเจ้าหนู เพียงเจ้าแตะถูกตัวข้า เจ้าก็ต้องปล่อยข้าเสียแล้ว มิหนำซ้ำ ตั๊กแตนที่เจ้าหามาได้ก็ต้องพลอยสูญเสียหายไปด้วย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : พึงรักษาสิ่งที่มีอยู่แล้ว ดีกว่าหาสิ่งที่อยากได้
ประชุม ศิริธรรมวัฒน์. นิทานอีสป3. กรุงเทพฯ: นำอักษร, 2528.
|