สุนัขป่าตัวหนึ่งเกิดทะเลาะวิวาทกับเพื่อนสุนัขป่าด้วยกันจนได้รับบาดเจ็บ ไม่สามารถจะลุกไปไหนได้ มันรู้สึกหิวอาหารและน้ำเป็นอันมาก ในขณะนั้นเองมีแกะตัวหนึ่งเดินผ่านมาใกล้ๆ สุนัขป่าจึงร้องเรียกทันที และพูดว่า ช่วยเอาน้ำให้ข้ากินสักอึกเถอะ ข้าพเจ้าจะได้มีกำลังพอที่จะหาอาหารกินเองได้ แกะได้ฟังดังนั้นก็พูดว่า ถ้าอย่างนั้นอาหารของท่านก็คงหมายถึงตัวข้าพเจ้าน่ะสิ ถ้าข้าพเจ้าเอาน้ำมาให้ท่ากิน ก็เท่ากับช่วยท่านให้กลืนข้าพเจ้าลงคอได้สะดวกยิ่งขึ้น อย่าพูดถึงเรื่องกินน้ำกับข้าพเจ้าดีกว่า พูดจบ แกะน้อยก็กระโดหายไป ทิ้งสุนัขป่าให้อยู่กับความหิวโหยและความผิดหวัง นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : การหลอกลวงของคนเลวย่อมมองเห็นได้ง่าย
ประชุม ศิริธรรมวัฒน์ . นิทานอีสป2 . กรุงเทพฯ : นำอักษร , 2528.
|