ลาตัวหนึ่งถูกใช้บรรทุกเทวรูปศักดิ์สิทธิ์อยู่บนหลังโดยมีเจ้าของลาจูงเดินเข้ากระบวนแห่ทางศาสนา ขณะที่ขบวนแห่ผ่านไปตามทางเดิน ผู้คนสองข้างถนนต่างก็พากันยกมือไหว้ทำความเคารพ ลาโง่เข้าใจว่าผู้คนพากันกราบไหว้มัน ก็รู้สึกภูมิใจยิ่งนัก มันพยักหน้าขึ้นลงเป็นเชิงตอบรับการเคารพนั้น เราเป็นลาที่ผู้คนเคารพนับถือ เรื่องอะไรต้องมาเดินตากแดด บรรทุกของหนักเช่นนี้ มันคิดแล้วก็ไม่ยอมเดินอีกต่อไป เจ้าของลาเห็นดังนั้นก็ใช้ไม้ตีไปที่สีข้างของมันเต็มแรง ข้าไม่ใช้ทาสของท่านอีกต่อไปแล้ว ท่านเห็นไหมผู้คนพากันกราบไหว้ทำความเคารพข้า ลาตะโกนบอก
เจ้าของลาได้ยินดังนั้นก็หัวเราะเยาะ แล้วตวาดว่า เจ้าลาไม่เจียมตัว คนเขาไม่ได้ไหว้ลาโง่อย่างเจ้าหรอก เขาไหว้เทวรูปบนหลังเจ้าต่างหากหละ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
แค่มีหนวดเครา อย่าหลงว่าเราคือปราชญ์
ที่มา
ลากับรูปเคารพ . นิทานอีสป เล่ม 4 .-- กรุงเทพฯ : ทิพยสุทธิ์ ,2544
|