มีพ่อค้ากลุ่มหนึ่งออกเดินทางไปค้าขายยังต่างเมืองด้วยกัน พอเดินทางมาถึงแม่น้ำใหญ่สายหนึ่ง ทุกคนจึงตัดสินใจจะพักค้างแรมที่ริมแม่น้ำแห่งนี้ ขณะที่ทุกคนกำลังนั่งคุยกันอยู่นั้น สายตาก็เหลือบไปเห็นเสือตัวหนึ่งนอนหมอบอยู่ริมแม่น้ำฝั่งตรงข้าม ที่ปากของมันคาบกำไลทองอันหนึ่งส่องแสงเป็นประกาย พอเสือเห็นพอค้าจ้องมองมาที่มัน มันจึงตะโกนออกมาว่า ช่วยมาเอากำไลทองอันนี้ไปด้วยเถิด มันตะโกนบอกอย่างนี้อยู่หลายครั้งแต่ไม่มีพ่อค้าคนใดกล้าข้ามไปเอา เช้าวันรุ่งขึ้นเสือตัวนั้นก็ตะโกนประโยคเดิมอีก พร้อมกับแกว่งกำไลทองไปมา ในที่สุดก็มีพ่อค้าโลภมากคนหนึ่ง ทำใจกล้าข้ามไปจนใกล้ถึงเสือตัวนั้น อย่ากลัวข้าเลย ข้าเป็นเสือแก่ ๆ ฟันหักตัวหนึ่งต้องการถ่ายบาปโดยมอบกำไลนี้ให้แก่มนุษย์ มารับเอาไปเถิด แต่พอพ่อค้าผู้นั้นก้าวขึ้นฝั่ง มักก็กระโจนเข้าตะปบกินเป็นอาหารทันที
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ความโลภเป็นบ่อเกิดแห่งความหายนะ
ที่มา
เสือกับกำไลทอง . นิทานอีสป เล่ม 4 .-- กรุงเทพฯ : ทิพยสุทธิ์ , 2544
|