ลาโง่กับจิ้งหรีด
ลาโง่ตัวหนึ่งได้ยินจิ้งหรีดร้องเพลงอย่างไพเราะจับใจ ก็นึกอยากจะร้องเพลงเป็นบ้าง จึงไปถามจิ้งหรีดว่า ทำอย่างไรจึงร้องเพลงเพราะ จิ้งหรีดก็ตอบว่า ตัวมันเองนั้นกินน้ำค้างตามใบหญ้าทุกวันโดยที่ไม่ได้กินอาหารเลยสักนิด ลาจึงคิดว่าน้ำค้างทำให้เสียงไพเราะ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ลาโง่ก็กินแต่เพียงน้ำค้างที่บนใบไม้ใบหญ้าเท่านั้น ไม่กินอาหารอื่นเลย ในไม่ช้ามันก็ผอมแห้งเพราะขาดอาหาร และหมดแรงล้มลงขาดใจตาย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าหลงกระทำตามผู้อื่น ในสิ่งที่ตนไม่ถนัด
ที่มาประชุม ศิริธรรมวัฒน์. นิทานอีสป 3. กรุงเทพฯ : นำอักษร , 2528.
|