นานมาแล้วยังมีเต่าตัวหนึ่งชอบแหงนหน้ามองดูนกนานาชนิดที่กำลังบินไปมาบนท้องฟ้าด้วยความอิจฉามันนึกอยากจะบินได้เช่นนั้นบ้าง ขณะที่มันกำลังเดินครุ่นคิดหาวิธีที่จะบินได้อยู่นั้น มันก็เห็นนกอินทรีตัวหนึ่งบินมาเกาะที่ก้อนหินไม่ห่างจากมันนัก เต่ารีบคลานเข้าไปหาทันที ท่านอินทรี ท่านจะช่วยให้ข้าบินได้อย่างท่านได้หรือไม่ ? เต่าถาม ท่านจะบินได้อย่างไร ในเมื่อท่านไม่มีปีก นกอินทรีบอก แต่ถ้าท่านช่วยข้า ข้าต้องบินได้อย่างแน่นอน เพียงแต่ท่านพาข้าขึ้นไปบนท้องฟ้าเท่านั้นแล้วข้าก็จะบินของข้าเอง เต่าพูด ในตอนแรกนกอินทรีปฏิเสธ แต่เต่าก็เฝ้าอ่อนวอนจนนกอินทรีใจอ่อน มันจึงใช้อุ้งเล็บทั้งสองยกตัวเต่าบินขึ้นไปบนท้องฟ้า พอข้าปล่อยท่าน ท่านก็บินเลยนะ ร่างของเต่ากลับร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า ลงมากระแทกกับก้อนหินเต็มแรง ขาดใจตายทันที
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า จะทำอะไรควรรู้จักประมาณตน
ที่มา : ชุลีพร . นิทานอีสป เล่ม 5.กรุงเทพฯ : ทิพยวิสุทธิ์ , 2544.
|