ชาวนาผู้หนึ่งมีบุตรชายห้าคน ลูก ๆ ของเขาทุกคนชอบทะเลาะเบาะแว้งกันอยู่เสมอ ชายชราจึงคิกหาวิธีให้ลูก ๆ รักใคร่สามัคคีกัน เช้าวันหนึ่งเขาจึงเรียกลูก ๆ ทั้งห้ามารวมกัน แล้วก็ส่งมัดของกิ่งไม้เล็ก ๆ ที่นำมามัดรวมกันจำนวนหนึ่งมัดให้ลูกทุก ๆ คนลองหักดู แต่ไม่มีใครหักได้ชายชราจึงแก้มัดกิ่งไม้ออกแล้วก็แบ่งกิ่งไม้ออกมาเป็นกิ่ง ๆ ให้ลูกคนละกิ่ง แล้วบอกให้ลูกทุก ๆ คนลองหักดูอีกที ครั้งนี้ทุกคนสามารถหักได้อย่างง่ายดาย ชายชราจึงสอนลูกของเขาว่า ไม้แต่ละกิ่งนั้นจะเปราะ แต่ถ้าเรานำมันมามัดรวมกัน มันก็จะแข็งแกร่งขึ้น ถ้าลูก ๆ ทุกคนรักใคร่ปรองดองกัน รวมเป็นน้ำหนึ่งในเดียวกันก็จะแข็งแกร่งมั่นคง เหมือนกับกิ่งไม้มัดนี้ ซึ่งไม่มีใครมาทำลายได้ ลูก ๆ ทั้งห้าคนต่างก็เข้าใจในคำสอนของพ่อ นับแต่วันนั้นเป็นต้นมา พวกเขาก็ไม่ทะเลาะเบาะแว้งกันอีกเลย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า รวมกันเราอยู่ แยกกันเราตาย
ที่มา : ชุลีพร . นิทานอีสป เล่ม 5.กรุงเทพฯ : ทิพยวิสุทธิ์ , 2544.
|