สิงโตตัวหนึ่งออกหากินตามปรกติ ขณะที่มันกำลังเหลียวซ้ายแลขวา มองหาเหยื่ออยู่นั่นเอง มันก็เห็นกระต่ายป่าตัวหนึ่งยืนเล็มหญ้าไม่ห่างจากมันนัก แต่ก่อนที่มันจะลงมือจับกระต่าย มันก็เหลือบไปเห็นกวางตัวหนึ่งวิ่งผ่านหน้าไป ด้วยความโลภ สิงโตจึงคิดว่ามันน่าจะจับกวางซึ่งตัวใหญ่กว่ากระต่ายกินก่อนจะดีกว่า ว่าแล้วมันจึงออกวิ่งไล่จับกวางตัวนั้นแทน แต่กวางตัวนั้นวิ่งเร็วมากจึงหนีรอดไปได้ เรากลับไปจับกระต่ายป่ากินดีกว่า มันคิดแล้วก็รีบวิ่งกลับไปยังที่ที่มันปล่อยกระต่ายป่าไว้ แต่เมื่อไปถึงก็พบว่ากระต่ายป่าหายไปเสียแล้ว สิงโตโลภมากได้แต่นึกเสียดาย เป็นเพราะความโลภแท้ ๆ ทำให้มันอดกินทั้งกระต่ายและทั้งกวาง
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า โลภมาก ลาภหาย
ที่มา : ชุลีพร . นิทานอีสป เล่ม 5.กรุงเทพฯ : ทิพยวิสุทธิ์ , 2544.
|