เมื่อครั้งอดีตกาลคนเรายังไม่มีม้าไว้ใช้งาน ครั้งนั้นม้าเป็นสัตว์ที่อาศัยอยู่บนสวรรค์ ม้าจึงเหาะได้ วันหนึ่งม้าลงมาเที่ยวเมืองมนุษย์ มันเห็นสัตว์นานาพันธ์บนโลก แต่ที่มันแปลกใจคือ ไม่มีสัตว์ชนิดใดรูปร่างเหมือนมันเลย ม้าใคร่แพร่เชื้อสายของมันไว้ในเมืองมนุษย์บ้าง ม้าจึงสมสู่กับวัวเพราะมันเห็นว่าวัวเป็นสัตว์ที่มีรูปร่าคล้ายคลึงมันมากที่สุด ต่อมาแม่วัวตั้งท้องตกลูกออกมาปรากฎว่าลูกของมันเหมือนกับม้าทุกประการ ลูกม้าที่คลอดออกมาใหม่พอยืนได้ก็เหาะกลับไปอยู่บนสวรรค์เสีย เหตุการณ์เป็นอยู่อย่างนี้หลายครั้ง จนเจ้าของแม่วัวแปลกใจที่เห็นมันตั้งท้องแต่ไม่เคยได้ลูกเลย ครั้นแม่วัวตั้งท้องอีกครั้ง เจ้าของวัวนำแหมาคลุมตัวแม่วัวเอาไว้ยามที่แม่วัวท้องแก่เขาลงทุนมานอนนเฝ้าทุกคืน เมื่อลูกวัวออกมาเป็นม้าชายผู้นั้นดีใจที่จะมีม้าไว้ใช้งาน แต่ไม่ทันไร ความฝันของเขาก็สลาย ลูกม้าที่คลอดออกมาเหาะทะลุแหกลับไปสู่สวรรค์ดังเดิม ชายผู้นั้นไปปรึกษาฤาษีว่าควรจะทำอย่างไรดี ฤาษีแนะนำว่า เจ้าจงเฝ้าดูไว้ให้ดี หากลูกม้าคลอดออกมาให้เอาดาบตัดเดือยเหาะเหนือกีบทั้งสี่ของมันทิ้งเสีย ลูกม้าก็จะเหาะไม่ได้อีกต่อไป ต่อมาวัวตั้งท้องและคลอดออกมาเป็นม้าอีก เขารีบใช้ดาบตัดเดือยทั้งสี่ของลูกม้าทิ้งเสียก่อนที่มันจะยืนได้ นับตั้งแต่นั้นมาเราจึงมีม้าไว้ใช้งาน : สมชัย ธนัญชัย (เชียงใหม่)
ยุพเรศ วินัยธร . นิทานไทย คุณตาคุณยายเล่าไว้ . พิมพ์ครั้งที่ 4 .กรุงเทพฯ : รวมทรรศน์ , 2539
|