อีสป. นิทานอีสป เล่ม.1. กรุงเทพฯ: ทิพยวิสุทธิ์. 2543,หน้า11.
กวางน้อยตัวหนึ่ง วิ่งหนีนายพรานล่าเนื้อเข้าไปหลบอยู่ในคอกวัว วัวผู้ใจดีช่วยกันเอาฟางข้าวปกคลุมตัวกวางไว้อย่างมิดชิด และบอกกวางว่า ขอให้อยู่นิ่งๆ อย่าเพิ่งออกไปไหน เพราะจะมีคนเลี้ยงเอาอาหารมาให้พวกข้าเป็นประจำ ต้องรอจนกว่าคนให้อาหารไปก่อน ท่านจึงจะออกมาได้ แต่กวางอยู่เฉยได้แค่ 2 วัน มันก็มักจะหาโอกาส ออกมากินอาหารของวัวจนหมด โดยไม่ปล่อยให้วัวตัวใดได้กินเลยจนวัวทุกตัวผายผอมลงเจ้าของวัวเกิดสงสัยจึงเข้ามาตรวจในคอกวัวถี่ขึ้น จนในที่สุด เขาก็พบกวางอกตัญญูกำลังกินหญ้าในรางของวัวอยู่ เขาจึงใช้ไม้สงฟางที่ถือมาไล่ตีจนกวางน้อยถึงแก่ความตายในที่สุด
คติสอนใจ: อกตัญญูต่อท่าน ภัยนั้นย่อมถึงตัว
|