อีสป. นิทานอีสป เล่ม1. กรุงเทพฯ: ทิพยวิสุทธิ์. 2543, หน้า17.
นานมาแล้วมีราชสีห์ตัวหนึ่งเกิดหลงรักหญิงสาวคนหนึ่งในหมุ่บ้านใหล้ชายป่า พ่อของนางไม่ปราถนาจะให้ลูกสาวของตนซึ่งเป็นมนุษย์ไปแต่งงานกับราชสีห์ จึงคิดอุบายและบอกกับราชสีห์ว่า ลูกสาวของข้ากลัวเขี้ยวเล็บที่แหลมคมของท่านมาก หากท่านถอดเขี้ยวเล็บออกให้หมดลูกสาวของข้าก็จะยอมแต่งง่านกับท่านแน่ๆ ราชสีห์ได้ยินเช่านั้น จึงรีบจัดการถอดเขี้ยวถอดเล็บที่แหลมคมของมันออกจนหมดสิ้น เพื่อหวังจะได้แต่งงานกับหญิงสาวที่มันหลงรัก เมื่อพ่อของหญิงสาวเห็นราชสีห์หมดเขี้ยวเล็บไม่สามารถทำร้ายมนุษย์ได้อีกต่อไป เข้าจึงกล้าพูดความจริงกับราชสีห์ผู้โง่เขลาตัวนั้นว่า ข้าไม่มีวันยกลูกสาวของข้าให้กับสัตย์ที่ดุร้ายและโง่เขลาเช่นท่านแน่ ว่าแล้วเขาก็คว้าไม้ไล่ตีราชสีห์ตัวนั้นจนตาย
คติสอนใจ : ความรักทำให้คนมืดบอด ขาดวิจารณญาณ
|