บัญชา. สุนัขกับเงา .กรุงเทพ ฯ : ทิพยวิสุทธิ์ , 2543 .
สุนัขจรจัดตัวหนึ่งขโมยเนื้อวัวจากร้านขายเนื้อในตลาดมาได้หนึ่งชิ้น มันก็รีบวิ่งกลับมาเพื่อทีจะเอากลับไปกินที่รงของมัน ระหว่างทางต้องผ่านสะพานทอดข้ามแม่น้ำแห่งหนึ่ง เนื่องจากระยะทางที่มันมาถึงกับตลาดที่มันหนีมาอยู่ห่างไกลกันพที่มันจะวางใจได้ว่าปลอดภัยจากการไล่ตีของเจ้าของร้านขายเนื้อ มันจึงเลิกวิ่งเปลี่ยนมาเป็นเดินแทน ในขณะที่เดินคาบเนื้อ เดินมาถึงกลางสะพานมันก็อดที่จะชะโงกมองลงไปที่แม่น้ำไม่ได้ และมันก็ต้องแปลกใจสุดขีดที่เห็นสุนัขอีกตัวหนึ่งคาบชิ้นเนื้อไว้ในปากเช่นเดียวกับมัน เอ๊ะ เจ้าสุนัขตัวนั้นมีเนื้อเหมือนกับเราเลยแต่ทำไม่ของมันจึงชิ้นใหญ่กว่าของเรา มันนึกในใจ ด้วยความโลภอยากได้ชิ้นเนื้อใหญ่นัก โดยไม่ทันพิจารณาว่าสุนัขในน้ำตัวนั้นคือเงาของมันเอง มันจึงแยกเขี้ยวเพื่อจะขู่เอาเนื้อจากสุนัขตัวนั้น ทำให้เนื้อในปากที่มันคาบไว้หล่นลงน้ำจมหายไป ในที่สุดมันจึงต้องเดินคอตกกับลังด้วยความหิว
โลภมาก มักลาภหาย
|