บัญชา. พี่เลี้ยงเด็กกับหมาป่า .กรุงเทพ ฯ : ทิพยวิสุทธิ์ , 2543 .
มีหมาป่าตัวหนึ่งลอบเข้ามาในหมู่บ้านเพื่อหาอาหารในขณะที่มันเดินผ่านหน้าบ้านหลังหนึ่งนันเอง ก็ได้ยินเสียงพี่เลี้ยงขู่เด็กทารกที่ร้องไห้ไม่หยุดว่า หยุดร้องเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นจะจับโยนให้หมาป่ากินเลย หมาป่าได้ยินดังนั้นก็ดีใจ มันรีบไปซ้อนตัวอยู่ใต้ถุนบ้านเพื่อคอยทีอยู่ นึกในใจว่าวันนี้คงได้กินอาหารเต็มอิ่มแน่ มันรออยู่จนค่ำ ไม่ได้ยินเสียงเด็กร้องอีก เห็นแต่พี่เลี้ยงอุ้มเด็กขึ้นมากอดพร้อมกับพูดว่า หนูไม่ร้องไห้แล้วน่ารักมาก พี่ไม่โยนให้หมาป่ากินแล้ว แต่ถ้าหมาป่ามันเข้ามา เราจะช่วยกันตีให้ตายเลย เมื่อหมาป่าได้ยินมันก็รีบวิ่งหนีออกจากบ้านหลังนั้นทันที ขณะที่มันวิ่งคอตกกลับรังด้วยความหิวนั้น มันก็อดรำพึงกับตัวเองด้วยความโมโหว่า เป็นเพราะเชื่อคำพูดของมนุษย์กลับกลอกนี้เอง ถึงต้องอดอาหารจนแสบท้องแบบนี้
จะเชื่อสิ่งใด ต้องไตร่ตรองให้ดีเสียก่อน
|