สบโชค. นกกากับนกยูง . กรุงเทพ ฯ : ทิพยวิสุทธิ์ , 2543.
นกกาซึ่งมีขนสีดำขลับตัวหนึ่งเฝ้ามองดูนกยูงที่รำแพนขนหางอันสวยงามของมันไปมาอยู่ในป่าทุกวัน ก็เกิดความอิจฉา ทำยังไงหนอมันถึงจะมีขนสีสวย ๆ แบบนั้นบ้างขณะที่มันกำลังนั่งหน้าเศร้าด้วยความน้อยใจในความขี้เหร่ของตัวเองอยู่นั้น มันเห็นขนของนกยุง 2-3 เส้นตกอยู่ที่พื้น จึงเกิดความคิดอย่างหนึ่งทันที มันนำเอาขนนกของนกยูงมาแซมกับขนของมันวันละเส้นจนทั่วตัว ข้าคือนกที่มีขนสวยที่สุดในป่า มันประกาศไปทั่วป่าและตั้งตัวของมันเองเป็นราชาแห่งนกทั้งปวง ก่อความไม่พอใจให้กับนกตัวอื่น ๆ จนวันหนึ่งในขณะที่นกกากำลังเดินอวดขนนกจอมปลอมของมันอยู่นั้น นกในป่าทุกตัวต่างก็บินเข้ามารุมจิกเอาอีกด้วย นกกาดำได้รับความอับอายเป็นอันมาก มันจึงรีบบินหนีออกจากป่าแห่งนั้นไปทันที
ธัญญาหารที่โกงเขามา ย่อมไม่ให้คุณค่าต่อร่างกาย
|