อีสป. นิทานอีสป เล่ม 5. กรุงเทพฯ : ทิพยวิสุทธิ์, 2544.
ยังมีช้างแม่ลูกคู่หนึ่ง ด้วยรูปร่างที่ใหญ่โต ไม่ว่าพวกมันจะเดินไปทางใด สัตว์ทุกชนิด แม้แต่เสือหรือสิงโต เมื่อเจอช้างก็มักจะเดินเลี่ยงไปทุกครั้ง จนลูกช้างรู้สึกลำพองใจ มันจะหาทางกลั่นแกล้งสัตว์อื่นอยู่เสมอ
วันหนึ่งแม่ช้างพาลูกมาหาหญ้ากินอยู่ที่ชายป่า ลูกช้างเห็นรังมดแดงรังหนึ่งห้อยอยู่ที่กิ่งไม้ไม่สูงนัก มันรีบยืดงวงไปที่กิ่งไม้นั้นทันที แม่ช้างเห็นเข้ารีบตะโกนห้ามทันที ทำไม่ละแม่ แม่กลัวพวกมันจะทำร้ายลูกหรือ ไม่มีทางหรอก มดตัวแค่นี้จะมาทำอะไรเราได้ แม่ช้างรีบดึงลูกช้างเข้ามาใกล้ พลางสอนว่า ฟังแม่ให้ดีนะลูก บางครั้งที่เราดูถูกว่าต่ำต้อย แต่สิ่งนั้นอาจทำให้เราได้รับอันตรายถึงตายได้ มกเล็ก ๆ เพียง 4 - 5 ตัวอาจทำอันตรายเราไม่ได้ แต่ถ้าพวกมันนับเป็นพัน ๆ ตัวมุดเข้าไปในงวงของเรา และรุมกัดพวกเราพร้อมกัน พวกเราก็อาจจะตายได้ จำไว้แนะแม้เราจะยิ่งใหญ่แค่ไหนก็ตาม อาจพ่ายแพ้สิ่งที่เล็กที่สุดได้เสมอ
ถึงจะใหญ่แค่ไหน ก็อาจพ่ายแพ้ได้สักวัน
|