ในฤดูร้อนที่แห้งแล้ง นกกาตัวหนึ่งกระหายน้ำเป็นกำลัง มันมองหาน้ำดื่มที่ไหนก็ไม่มี มันบินมองหาน้ำด้วยความหิวและกระวนกระวาย ทันใดนั้น มันก็เหลือบไปเห็นคนโฑน้ำใบหนึ่ง มันดีใจเป็นยิ่งนัก เพราะในคนโฑน้ำใบนั้นมีน้ำอยู่ครึ่งหนึ่ง มันบินถลาลงไปเพื่อจะกินน้ำ แต่อนิจจาน้ำในคนโฑใบนั้น น้อยเกินกว่าที่มันจะใช้จงอยปากของมันลงดื่มในคนโฑน้ำใบนั้นได้ มันพยายามอยู่หลายครั้ง แต่ก็ไม่สำเร็จทำให้มันเสียอารมณ์มาก เพราะความหิวกระหายแต่ก็พยายามควบคุมอารมณ์และสติไว้และพยายามใช้ความคิด เพื่อที่จะดื่มน้ำในคนโฑนั้นให้ได้ ในที่สุดหลังจากใช้ความคิดอยู่นาน มันก็เกิดความคิดขึ้นอย่างหนึ่ง มันได้บินไปคาบก้อนหินที่มีขนาดเล็กพอที่จะเอาเข้าใส่ลงในปากคนโฑน้ำใบนั้นได้ เอามาใส่ในคนโฑน้ำทีละก้อน ทำให้ระดับน้ำในนั้นค่อยๆสูงขึ้นๆ จนในที่สุดระดับน้ำในคนโฑน้ำใบนั้น ก็กระเถิบสูงขึ้นจนมาถึงปากคนโฑซึ่งมันสามารถจะดื่มได้อย่างสะดวกสบาย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น
กากับคนโฑน้ำ.นิทานอีสป 2.โครงการหนังสือการ์ตูนเสริมการศึกษา,2528.
|