รู้อะไรให้กระจ่างแต่อย่างเดียว

นานมาแล้วมีครอบครัวยากจนมากอยู่ครอบครัวหนึ่ง อยู่ด้วยกันสามคนพ่อลูก ผู้เป็นพ่อได้ส่งลูกชาย ทั้งสองออกไปเล่าเรียนวิชาตามใจชอบ เพื่อจะได้มีวิชาติดตัวไว้หาเลี้ยงชีพต่อไปภายภาคหน้า ลูกชายคนโตเรียนฟันดาบ ลูกชายคนเล็กเรียนวิชาช่างตัวผม เมื่อทั้งสองคนสำเร็จ มีความสามารถดีแล้ว ต่างพากันเข้าไปลาพระอาจารย์เพื่อกลับบ้านไปหาพ่อ ฝ่ายพ่อเมื่อทราบว่าลูกชายทั้งสองได้เรียนวิชาฟันดาบและวิชาตัดผมกลับมาเช่นนั้นก็ไม่พอใจ ด้วยความโกรธจึงดุด่าลูกชายทั้งสองว่าไม่รักดี ไปเรียนวิชาที่ไม่มีประโยชน์ อยู่มาวันหนึ่ง บังเอิญฝนตกหนักพายุพัดแรง ลูกชายคนโตต้องการแสดงฝีมือให้พ่อดู จึงออกไป ใช้ดาบกวัดแกว่งกลางสายฝน จนฝนตกลงมาไม่ถูกตนได้ พ่อเห็นดังนั้นจึงตะลึงอ้าปากดู และออกปากชม- ว่าวิชาฟันดาบพอจะใช้ช่วยป้องกันตัวได้ ส่วนลูกชายคนเล็ก ต้องการแสดงฝีมือของตนบ้าง บังเอิญขณะนั้นมีกระต่ายป่าตัวหนึ่งวิ่งผ่านมา ลูกชายคนเล็กจึงลุกขึ้นรีบคว้ามีดโกน ไล่ตามโกนขนกระต่ายออกจนหมดตัว โดยที่กระต่ายนั้นไม่ได้หยุดนิ่ง พ่อเมื่อเห็นดังนั้นก็ตกตะลึงในความสามารถของบุตรของตน ข่าวนี้ได้ทราบไปถึงพระเจ้าแผ่นดิน พระองค์จึงรับสั่งให้พาชายทั้งสองคนไปเฝ้า และเมื่อได้ทรงทดสอบความสามารถของชายทั้งสองคนแล้ว ทรงแต่งตั้งให้ลูกชายคนโตเป็นอาจารย์สอน ฟันดาบประจำพระองค์ และลูกชายคนเล็กเป็นช่างเจริญเกษา (ตัดผม) ประจำพระองค์ ชายทั้งสองจึงรีบ กลับไปรับพ่อมาอยู่ด้วยกันอย่างเป็นสุขสืบมา รู้อะไรให้กระจ่างแต่อย่างเดียว. 2545. [Online]. เข้าถึงได้จาก www.thaihp.com/general/021.html/

โดย : นางสาว vassana pramprasong, ripw คลองหลวง ปทุมธานี 13180, วันที่ 17 กุมภาพันธ์ 2545