เมื่อหลายพันปีมาแล้ว ช้างกับงูเห่าเป็นเพื่อนกัน ทั้งสองทะนงตนว่าไม่ต้องพี่งพาอาศัยใคร เพราะการคบเพื่อนมาก ๆ ไม่ได้ประโยชน์ มีแต่จะคอยรบกวนขอความช่วยเหลือเท่านั้น วันหนึ่งช้างเกิดรู้สึกรำคาญงู ที่ไปไหนมาไหนต้องเลื้อยต้องคลาน เวลาเกิดอันตรายตนต้องคอย ช่วยเหลืออยู่เสมอ ช้างจึงต่อว่าต่อขานงูว่า "เอ็งนี่ถ้าจะเอาตัวไม่รอด ข้าต้องคอยช่วยเหลืออยู่เสมอ รูปร่างก็เล็ก ตัวผอมยาวเกะกะ ต้องรบกวน
ข้าอยู่ตลอด" งูได้ฟังก็โกรธจึงเถียงว่า "เอ็งเหมือนกัน ตัวใหญ่อุ้ยอ้ายไม่แคล่วคล่องว่องไว หาความฉลาดไม่ได้ ส่วนข้าสิมีทั้งพิษ มีทั้งปัญญาเฉียบแหลมกว่าเอ็งมากมายนัก" ช้างได้ฟังดังนั้นรู้สึกโกรธจึงพูดขึ้นว่า "ข้าไม่มีพิษ ไม่มีปัญญา เอ็งจะสู้กับข้าก็ลองดู" ว่าแล้วช้างก็ ยกเท้าขึ้นหมายจะเหยียบงูให้ตาย แต่งูก็หลบหนีด้วยความว่องไว เผอิญพบรูรูหนึ่งอยู่ใกล้ ๆ นั้นจึงรีบ เลื้อยเข้าไปซ่อนตัวอยู่ในรู ช้างเห็นดังนั้นก็โกรธมาก จึงเอนตัวลงนอนทับปากรูหมายใจว่าจะให้งูตาย เพราะไม่มีอากาศหายใจ งูรู้ทันทีว่าช้างต้องการฆ่าตนให้ตาย จึงกัดเข้าที่ลำตัวของช้างตรงที่ปิดทับปากรูนั้น พิษงูซึมซาบ เข้าไปในตัวของช้างอย่างรวดเร็ว เมื่อช้างตายจึงนอนทับปิดอยู่ปากรู เป็นเหตุให้งูไม่มีอากาศหายใจ จึงต้องตายตามกันไป
ช้างกับงู. 2545. [Online]. เข้าถึงได้จาก www.thaihp.com/general/021.html/
|