อีสป. นิทานอีสป เล่ม 5. กรุงเทพฯ : ทิพยวิสุทธิ์, 2544.
นกฮูกผู้หลงตัวเอง
ยังมีนกฮูกหนุ่มตัวหนึ่ง คิดไปเองว่ามันคือนกฮูกที่สง่างามที่สุด เมื่อถึงคราวที่มันจะมีคู่ มันก็คิดว่านกที่คู่ควรกับมันก็คือลูกสาวของพญานกอินทรีเท่านั้น แต่ธรรมชาติของนกฮูกซึ่งหากินในเวลากลางคืน และบินได้ไม่สูงนัก มันจึงขอร้องให้นกกาบินไปหาพญานกอินทรีเพื่อทายทามไว้ก่อน นกกาทนคำอ้อนวอนไม่ไหว มันจึงบินไปหาพญานกอินทรี เล่าเรื่องราวของนกฮูกหนุ่มให้พญานกอินทรีทราบ พญานกได้ฟังก็นึกขำนกฮูกผู้ไม่เจียมตัวจึงคิดให้บทเรียน มันจึงบอกนกกาไปว่าให้นกฮูกหนุ่มบินมาฟังคำตอบของมันได้บนยอดเขาสูง เมื่อนกกานำคำมาบอกนกฮูกหนุ่ม อารามดีใจทำให้นกฮูกลืมคิดไปว่ามันเป็นสัตว์กลางคืน ไม่เคยชินกับแสงสว่าง จึงออกบินไปทันที แต่แสงอาทิตย์ทำให้ตาของมันพร่า ซ้ำปีกของมันก็ยังบอบบางและไม่แข็งแรง พอบินไปได้เพียงแค่ครึ่งทาง มันก็หมดแรงตกลงมากระแทกฟื้นสิ้นใจตายทันที
"การทำอะไรที่เกินกำลังของตัวเอง มักก่อให้เกิดผลร้ายเสมอ"
|