อีสป. นิทานอีสป เล่ม 5. กรุงเทพฯ : ทิพยวิสุทธิ์ , 2544.
ห่านกับนกกระสา
ห่านกกับนกกระสาเป็นเพื่อนกัน วันหนึ่งขณะที่มันเดินเลียบหนองนำหาปลากินอยู่นั้น ก็มีนกกระยางตัวหนึ่งบินผ่านมาและบอกให้พวกมันบินไปที่หนองนำแห่งหนึ่งซึ่งมีกุ้ง หอย ปู ปลา มากมายกว่าหนองนี้ทั้งสองจึงพากันบินไปที่หนองนำแห่งนั้นมีอาหารอุดมสมบรูณ์จริงตามที่นกกระยางบอก สัตว์ทั้งสองจึงเดินทางออกหาอาหารกินแต่พออิ่ม "นาน ๆ ถึงจะพบแหล่งอาหารอุดมสมบูรณ์อย่างนี้ ทำไมท่านจึงหินน้อยนักหละ" ห่านถาม "ข้าอิ่มแล้ว ถ้ากินมากว่านี้ ข้ากลัวจะบินกลับไม่ไหว" นกกระสาตอบ "แต่ข้ายังกินได้อีกเยอะ " ห่านพูดแล้วก้มหน้าก้มตากินต่อไป
ขณะนั้นเองมีนายพรานคนหนึ่งถือธนูเดินผ่านมาเห็นนกทั้งสองเข้า เขาจึงยกธนูเล็งไปที่นกทั้งสองทันทีนกกระสาบินหนีไปได้ ในขณะที่ห่านซึ่งกินจนท้องกาง ไม่สามารถบินขึ้นได มันจึงถูกยิงตายในที่สุด
"ความโลภมักนำภัยมาให้"
|