อีสป. นิทานอีสป เล่ม 5. กรุงเทพฯ : ทิพยวิสุทธิ์, 2544.
สุนัขจิ้งจอกปากเสีย
ณ ใจกลางป่าแห่งหนนึ่งขณะที่พญาราชสีห์เจ้าป่ากำลังเดินอย่างเร่งรีบเพื่อกลับรังอยู่นั้น ก็มีแม่สุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งเดินเข้ามาขวางหน้า จะรีบร้อนเดินไปไหนหรือท่านหยุดคุยกันก่อน พญาราชสีห์แม้จะเร่งรีบแต่ก็มีน้ำใจที่จะตอบว่า ภรรยาของข้าพึ่งโดนพรานป่าจับไปเมื่อวานนี้ข้าต้องรีบกลับไปดูแลลูกเพิ่งเกิดทิ่งไว้อยู่ในถ่ำตัวเดียว
แม่สุนัขจิ่งจอกได้ยินก็พูดเป็นเชิงเห็นใจว่า น่าเห็นใจราชสีห์อย่างท่านนะ มีลูกไดครั้งละตัว ถ้าตายไปละก็ แย่แน่ สู้สุนัขอย่างข้าไม่ได้ ออกลูกครั้งละ 5 6 ตัว ตายไปซะ 2 3 ตัวก็ยังมีเหลือไว้ขยายพันธุ์อีก
พญาราชสีห์ได้ฟังก็นึกโมโหที่สุนัขจิ้งจอกถากถางจึงตวาดไปว่า ถึงแม้เมียข้าจะคลอดลกได้ครั้งละตัวก็ตามแต่มันก็เป็นลูกราชสีห์เจ้าป่า ไม่ใช่ออกมาทีเดียว 5 6 ตัวแต่ก็เป็นได้แค่หมาธรรมดาเท่านั้น
คุณภาพย่อมดีกว่าปริมาณ
|