อีสป. นิทานอีสป เล่ม 5. กรุงเทพฯ : ทิพยวิสุทธิ์, 2544.
พรานป่ากับหมี
มีพรานป่าสองพี่น้องหากินด้วยการล่าสัตว์ วันหนึ่งพรานผู้พี่ออกไปล่าสัตว์ตามปกติ ขากลับเขาได้อุ้มลูกหมีกำพร้าแม่กลับมาตัวหนึ่งและเลี้ยงดูมันจนโต หมีมีความผูกพันกับพรานผู้พี่มาก มันจะตามออกไปล่าสัตว์เสมอ อยู่มาวันหนึ่ง พรานผู้พี่ออกไปล่าสัตว์โดยมีหมีเดินตามไปอยู่ห่าง ๆ ขณะนั้นเองสิงโตตัวหนึ่งก็กระโจนเข้าตะปบกัดพรานป่า รวดเร็วจนหมีเข้าไปปกป้องไม่ทัน มันได้แต่กระโจนเข้าไปกัดสิงโตจนตายด้วยความโกรธ จากนั้นมันก็รีบเข้าไปกอดร่างนายของมันด้วยความโศกเศร้า ส่วนพรานผู้น้องได้ยินเสียงการต่อสู้ก็วิ่งตรงไปยังที่เกิดเหตุทันที เขาเห็นหมีน้อยปากเปื้อนเลือดกำลังคล่อมร่างพี่ชายเขาอยู่ ด้วยความเข้าใจผิดคิดว่าหมีน้อยกัดพี่ชายจนตาย พรานผู้น้องจึงปืนขึ้นยิงหมีน้อยทันที แต่พอเดนเข้าไปใกล้ เขาก็เห็นซากสิงโตนอนตายอยู่ไม่ไกล เขาเดาเหตุการณ์ออกทันที แต่ทุกอย่างก็สายไปเสียแล้ว
ก่อนจะทำอะไร ควรคิดให้รอบคอบเสียก่อน จะได้ไม่ต้องเสียใจภายหลัง
|