กระเทียมเป็นพืชที่มีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่าAllium sativum Linn อยู่ในวงศ์ Amaryillidaceae
เป็นพืชที่มีหัวใต้ดิน เกิดจากใบเกล็ดซ้อนกันเป็นชั้นๆทำหน้าที่สะสมอาหารเรียกว่า กลีบ แต่กระเทียม
บางพันธุ์ไม่มีกลีบ เรียกว่า กระเทียมโทน ใบมีลักษณะยาวและแบน สูงพ้นดินขึ้นมาประมาณ 30-45
เซนติเมตร ดอกมีก้านแข็งเป็นช่อสีขาวแกมม่วงที่ปลายก้าน
กระเทียมเป็นพืชโบราณ นักโบราณคดีค้นพบกระเทียมฝังอยู่ในหลุมฝังศพอายุประมาณ 5,500 ปี
ปีมาแล้ว กระเทียมมีถิ่นกำเนิดแถบตอนกลางของทวีปเอเซีย จากนั้นได้แพร่หลายไปทั่วโลก
กระเทียมได้กลายมาเป็นพืชพิ้นบ้านของไทยตั้งแต่เมื่อใดไม่ปรากฏแต่กระเทียมได้กลายเป็นพืช
ในท้องถิ่น มีภูมิปัญญาท้องถิ่นที่นำกระเทียมมาเป็นอาหารและยาตามลักษณะของคนไทย
อันที่จริงคนไทยใช้กระเทียมเป็นอาหารมากกว่าจะคิดว่าเป็นยาเพราะอาหารของไทยนั้นมักจะมี
กระเทียมเป็นส่วนประกอบ นั่นคือมักจะเป็นส่วนผสมของน้ำพริกและแกง นอกจากนี้อาหารที่ผัดหรือทอดด้วยน้ำมันก็ต้องเจียวกระเทียมจนสุกเกรียมเสียก่อน เพื่อให้มีกลิ่นหอม
และดับกลิ่นอื่นๆ นอกจากนี้ยังใช้เป็นผักหรือเครื่องเคียงรับประทานกับข้าวขาหมูด้วย
กระเทียมเป็นพืชที่มีประโยชน์อย่างมหาศาล สรรพคุณทางยามีดังนี้ ลดไขมันและโคเลสเตอรอล
แก้ความดันเลือดสูงลดน้ำตาลในเลือด ป้องกันผนังหลอดเลือดหนาและแข็งตัว แก้คออักเสบ แก้ทางเดินปัสสาวะอักเสบ รักษาวัณโรค รักษาปอดบวม รักษาโรคลำไส้ ท้องเดิน แก้บิด รักษาไข้หวัด แก้หืด รักษาอาการ
ไอเรื้อรัง ขับพยาธิต่างๆ แก้ปวดเมื่อย กำจัดพิษตะกั่วและโลหะหนัก แก้ปวดหัว ป้องกันผมหงอก แก้ตาต้อ แก้ไซนัส แก้ปวดฟัน แก้เลือดกำเดาไหล แก้ผด ผื่นคัน แก้กลาก หิด แก้โรคเท้าเปื่อย แก้ไข้ ฯลฯ
จะเห็นได้ว่ากระเทียมมีประโยชน์อย่างมหาศาล วิธีปลูกนั้นไม่ยาก คล้ายกับการปลูกหอมแดง นั่นคือใช้กลีบมาเป็น พันธุ์ กระเทียมชอบอากาศค่อนข้างเย็น แต่ถ้าปลูกกินใบ ฤดูกาลใดก็ปลูกได้ตามแต่จะสะดวก
มาร่วมสืบทอดภูมิปัญญาไทย ด้วยการบริโภคกระเทียมกันตั้งแต่บัดนี้
เดชา ศิริภัทร. "กระเทียม:อาหารและสมุนไพรของแท้ที่เป็นสากล." ,
หมอชาวบ้าน,18 (กรกฎาคม,2539) , 66-69
|