ครั้งหนึ่ง...บรรดากระต่ายป่าได้ประชุมพรรคพวกกัน การที่พวกมันมีชีวิตอยู่อย่างไม่เป็นสุข และไม่ปลอดภัย เพราะทุกวันนี้มันจะต้องคอยหลบหนีพวกสัตว์ป่าที่ใหญ่กว่า พวกกระต่ายเหล่านั้นมีความเห็นต้องกันว่า ตายเสียดีกว่าที่จะมีชีวิตอยู่อย่างชนิดที่ต้องตกใจไปตลอดชีวิต
เมื่อคิดตกใจดังนี้แล้ว กระต่ายป่าก็พากันวิ่งไปยังสระน้ำเพื่อที่จะชวนกันกระโดดน้ำตายเสีย ที่ริมสระน้ำนั้น มีฝูงกบอาศัยอยู่ครั้นได้ยินเสียงฝีเท้าของกระต่ายวิ่งมาทางสระน้ำ มันก็ส่งเสียงร้องบอกให้พวกกบด้วยกันหนีภัย กระต่ายป่าตัวที่นำหน้าฝูงกบมันร้องบอกพวกกระต่ายด้ยกะฃันว่า "หยุดก่อน พวกเราอย่าตัดสินใจผิดๆเช่นนี้เลย เพราะพวกเราก็ได้แลเห็นแล้วบัดนี้ว่ายังมีสัตว์อื่นๆที่ต้องทุกข์ทรมานด้วยความกลัว...เสียยิ่งกว่าพวกเรานี้อีกมากมายนัก...เราจงเลิกและและกลับไปที่อยู่ของเราเสียเถิด"
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :อย่ามองดูชีวิตที่สูงกว่าแต่จงมองดูชีวิตของผู้ที่ต่ำกว่าแล้วเธอจะเป็นสุข
|