หลังจากที่มลรัฐต่าง ๆ ของอเมริกาได้รวมกันประเทศ เรียกว่า สหภาพ (the Union) และประกาศเอกราชไม่ขึ้นต่ออังกฤษได้เพียง 80 ปี ความขัดแย้งอันขมขื่นที่คุมคามความเป็นสหภาพก็ได้อุบัติขึ้น ระหว่างปี ค.ศ. 1861 - 1865 สงครามกลางเมืองปะทุขึ้น สาเหตุมาจากการใช้แรงงานทาส เพราะในภาคใต้นั้น การใช้แรงงานทาสถูกกฎหมาย ขณะที่ในภาคเหนือถือเป็นเรื่องผิดกฎหมาย แต่ชนวนสงครามคือการเลือกตั้งซึ่งอับราฮัม ลินคอล์น ได้เป็นประธานาธิบดีในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ.1860 ลินคอล์นต้องการยุติการใช้แรงงานทาสทั่วประเทศ แต่ปรากฎว่ารัฐทางใต้ไม่ตกลงและค่อย ๆ ถอนตัวออกจากสหภาพทีละรัฐ ๆ แล้วจัดตั้งกลุ่มพันธมิตร เรียกว่า "สมาพันธ์" หรือ "ฝ่ายใต้" (the Confederacy) ซึ่งมีเจฟเฟอร์สัน เดวิส เป็นประธานธิบดีการสู้รบระเบิดขึ้นในเดือนเมษยน ค.ศ. 1861 นายพลโรเบิร์ต อี.ลี ผู้เก่งกาจได้เป็นผู้นำกองทัพฝ่ายใต้ แต่กองทัพของ"สหภาพ" หรือ "ฝ่ายเหนือ" มีกำลังเหนือกว่า รวมทั้งมีอุตสาหกรรมต่าง ๆ สนับสนุนกองทัพ ในขณะที่รายได้หลักของฝ่ายใต้มาจากเกษตรกรรมเท่านั้น ในปี ค.ศ. 1865 ฝ่ายใต้ถูกตีแตกพ่าย ชัยชนะของฝ่ายเหนือนำไปสู่การเลิกทาสทั่วสหัฐอเมริการ แต่ประเทศก็ยังคงแตกแยกต่อมาอีกหลายปี
|