เสน่ห์ ธนารัตน์สฤษดิ์. ลาสองตัว. นิทานอีสป, : 2-3.
พ่อค้ามีลาสองตัว วันหนึ่งเขาเดินทางไกลและได้บรรทุกทองพร้อมของมีค่าไว้บนหลังลาตัวหนึ่ง ทำให้ลาตัวนี้มีจิตใจลำพองเดินเชิดหน้าอย่างหยิ่งผยอง ส่วนลาอีกตัวหนึ่งนั้น เขาใช้บรรทุกข้าวเปลือกและเดินตามพ่อค้าไปอย่างเตียมตัวจนเดินทางมาถึงที่เปลี่ยว ได้ถูกโจรปล้นพวกโจรพากันทุบตีลาตัวที่บรรทุกทองและของมีค่า ชิงเอาทรัพย์สินเหลานั้นไปจนหมด ส่วนลาอีกตัวหนึ่ง โจรไม่ทำร้าย เพราะเห็นว่าบรรทุกแต่ข้าวเปลือกเท่านั้น ลาตัวที่บรรทุกทองก็ร้องรำพันว่า โธ่เอ๋ย ฉันหลงปลื้มใจที่ได้บรรทุกทอง และของมีค่าว่าเป็นผู้มีเกียรติ กลับต้องมาโดนโจรทุบตีแทบตาย สู้เธอไม่ได้ เธอบรรทุกแต่ข้าวเปลือกและเดินอย่างเจียมตัว ทำให้ปลอดภัยไม่ต้องโดนตีให้เจ็บตัว นิทานเรื่องนี้ให้คติเตือนใจว่า คนยากจนแม้อดอยากบ้าง ก็อยู่ดีไม่มีภัย แต่คนมั่งมีนั้นมีอันตรายมากมาย
|