เสน่ ธนารัตน์สฤษดิ์. แม่วัวกับอึ่งอ่าง. นิทานอีสป., : 147.
แม้วัวตัวหนึ่ง เดินและเล็มหญ้าไปตามชายทุ่ง หญ้าอ่อนอันเอร็ดอร่อยนั้น ได้ทำให้แม่วัวกินไปอย่างเพลิดเพลิน จนลืมมองดูสิ่งอื่นๆ ไป
เท้าอันใหญ่และหนักอึ้งของแม่วัว ได้ไปเหยียบเอาลุกอึ่งอ่างที่หาอาหารกินอยู่แถวๆ นั้น ตายไปเกือบหมด มีรอดอยู่ก็เพียงตัวเดียวเท่านั้น
เมื่อแม่อึ่งอ่างกลับมา ลูกอึ่งอ่างตัวที่เหลืออยู่ ได้เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้แม่ของมันฟังทั้งหมด แต่ลูกอึ่งอ่างไม่รู้จักวัว จึงเพียงแต่บอกว่า ตัวมันใหญ่โตมาก
แม่อึ่งอ่างได้ฟังดังนั้น ก็พองลมให้ตัวอ้วนขึ้น พลางถามว่า มัยใหญ่เท่าแม่ได้ไหม? ลูกอึ่งอ่างจึงตอบว่า มัยยังใหญ่กว่าแม่มากนัก แม่อึ่งอ่างจึงเบ่งพองลมให้ตัวโตขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับถามลุกว่า เท่าหรือยังๆๆ แต่ลุกอึ่งอ่างก็ยังยืนกรานอยู่ว่า ยังไม่เท่าหรอก แม่ยังเล็กอยู่มากนัก แม่อึ่งอ่างจึงเบ่งขึ้นอีก
ในที่สุด แม่อึ่งอ่างก็เบ่งพองลม จนท้องแตกตายอยู่ตรงนั้นเอง
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าทำสิ่งใด ที่ใหญ่เกินความสามารถของตน
|