เสน่ ธนารัตน์สฤษดิ์. พ่อค้ากับลา. นิทานอีสป., : 171.
พ่อค้าผู้หนึ่ง ขนเกลือบรรทุกหลังลาตัวหนึ่ง เพื่อนำไปขายยังต่างเมือง และทางที่จะไปยังเมืองนั้น ต้องข้ามลำธารแห่งหนึ่งด้วย
เมื่อมาถึงลำธาร เจ้าของลาก็จูงลาข้ามลำธาร แต่เนื่องจากกระแสน้ำไหลแรงมาก การข้ามลำธารจึงเป็นไปอย่างล่าช้า ทำให้เกลือละลายหายไปในน้ำเป็นจำนวนมาก
เมื่อลาขึ้นฝั่งได้ ก็รู้สึกตัวเบาลงไป มันดีใจที่ไม่รู้สึกหนักตัวเลย ในขณะที่เจ้าของลาโกรธเคืองมาก แต่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี ส่วนเจ้าลาก็จดจำการกระทำที่ผ่านมา มันคิดว่าครั้งต่อไปมันจะทำแบบนี้อีก เพราะช่วยให้มันสบายขึ้น
และทุกครั้งเจ้าลาก็ทำอย่างนั้นจริงๆ จนเจ้าของลาเกิดความโกรธแค้นลา คิดหาวิธีที่จะแก้แค้น
วันต่อมา เจ้าของลาได้เอาฟองน้ำกับนุ่นบรรทุกบนหลังลาจนเต็ม และได้เดินทางไปยังลำธารแห่งนั้น
เมื่อมาถึงลำธาร เจ้าลาก็ใช้วิธีเดิม มันลงแช่น้ำจนนานแสนนาน เพราะมันหวังว่าเกลือจะละลายไปหมด แต่มันต้องผิดหวัง เพราะฟองน้ำกับนุ่นได้อุ้มน้ำ ไว้ ทำให้เพิ่มความหนักขึ้นอีกหลายเท่าตัว เจ้าลาจึงไม่สามารถจะออกเดินได้เหมือนเดิม
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนโง่ย่อมคิดว่า คนอื่นรู้ไม้ทันความคิดของตน
|