เสน่ ธนารัตน์สฤษดิ์. สุนัขป่ากับแกะ. นิทานอีสป., : 185.
สุนัขป่าตัวหนึ่ง เกิดทะเราะวิวาทกับเพื่อนสุนัขป่าด้วยกัน จนได้รับบาดเจ็บไม่สามารถจะลุกไปไหนได้ มันรู้สึกหิวอาหารและน้ำเป็นอันมาก ในขณะนั้นเอง มีแกะตัวหนึ่งเดินผ่านมาใกล้ๆ สุนัขป่าจึงร้องเรียกทันที และพูดว่า ช่วยหาน้ำให้ข้ากินสักอึกเถอะ ข้าพเจ้าจะได้มีกำลังพอที่จะหาอาหารกินเองได้
แกะได้ฟังดังนั้นก็พูดว่า ถ้าอย่างนั้นอาหารของท่าน ก็คงหมายถึงตัวข้าพเจ้านะสิ ถ้าข้าพเจ้าเอาน้ำมาให้ท่านกิน ก็เท่ากับช่วยท่านให้กลืนข้าพเจ้าลงคอได้สะดวกยิ่งขึ้น อย่าพูดถึงเรื่องกินน้ำกับข้าพเจ้าดีกว่า
พูดจบ แกะน้อยก็กระโดดหายไป ทิ้งสุนัขป่าให้อยู่กับความหิวโหยและความผิดหวัง
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การหลอกลวงของคนเลว ย่อมมองเห็นได้ง่าย
|