ดอกสร้อยสุภาษิต (4) |
|
|
นกคลิ้งโคลงเข้าโพรงนกเอี้ยง
นกเอยนกคลิ้งโคลง
หลงเข้าโพรง นกเอี้ยง เถียงเจ้าของ
อ้อยอีเอี้ยง อ้อยอีเอี้ยง ส่งเสียงร้อง
เจ้าของ เข้าว่า หน้าไม่อาย
แต่นก ยังรู้ ผิดรัง
นักปราชญ์ รู้พลัง ไม่แม่นหมาย
แต่ผิด รับผิด พอผ่อนร้าย
ภายหลัง จงระวัง อย่าพลั้งเลย
|
|
ดุเหว่าไข่ให้แม่กา
ดุเอยดุเหว่า
ฝีปากเจ้า เหลือเอก วิเวกหวาน
ผู้ได้ฟัง วังเวง บรรเลงลาญ
น่าสงสาร น้ำเสียง เจ้าเกลี้ยงกลม
เป็นมนุษย์ สุดดี ก็ที่ปาก
|
โดย : นาง เสงี่ยม จันทร์หอม, โรงเรียนบ้านดารา, วันที่ 21 เมษายน 2545 |