นิทานคำกลอน(3)

เรื่อง แม่ปูกับลูกปู (กาพย์ยานี 11) แสงทองส่องฟากฟ้า สาดอุษางามสุกใส ชาดหาดลาดลงไป งามทิวไม้เสียบทะเล แม่ปูกับลูกปู เดินเคียงคู่ทั้งขาเก หากินถิ่นพื้นเพ เดินหักเหริมหาดทราย แม่ปูเดินอยู่หน้า ทักขึ้นว่า " ลูกเดินส่าย" โย้หน้าโยกขาซ้าย ดูน่าอายเดินไม่ตรง "แม่จ๋าเดินดูหน่อย" ลูกจะค่อยเดินมั่งคง เลียนตามงามบรรจง มิเดินเอียงเฉียงไปมา แม่ปูเดินขาปัด ลูกเห็นชัด"โอ้แม่จ๋า" เดินส่ายคล้ายลูกยา ก่อนจะว่าย้อนมองตน สอนใครไม่ทำชั่ว ย้อนดูตัวไม่ฉ้อฉล "ทำดี" มีมงคล สุขเบื้องต้นจดปลายเอย .................................................................................... เรื่อง แม่ปูกับลูกปู ( พระมหาสมหวัง ธีเรสโก ร้อยกรอง) รูปภาพ ด.ญ.ปรางทิพย์ ตุ่มใสย์ ด.ญ.ตวงทิพย์ แสงกุหลาบ ด.ญ.กิติยา เลิศศรียานนท์ ........................................................................................................................ การแต่งกาพย์ยานี ๑๑ จะแต่งง่ายกว่าคำประพันธ์ประเภทอื่นๆเพราะกำหนดกฎเกณฑ์น้อย ไม่บังคับเสียงวรรณยุกต์ท้ายวรรคและทุกวรรค ใน ๑ บท จะมี ๔ วรรค เหมือนกลอน แต่การเรียงวรรคจะต่างจากกลอน ซึ่งส่วนมากจะรู้จักและทำความเข้าใจในลักษณะเป็น บาทเอก บาทโท และกำหนดคำ เป็นกาพย์ยานีจะต้องมี คำทั้งหมด ๑๑ คำหรื้อ ๑๑ พยางศ์

โดย : นางสาว ดวงกมล ลีลางามสุวรรณ, โรงเรียนวัดเศวตฉัตร, วันที่ 27 พฤษภาคม 2545