เรื่อง มดง่ามกับจักจั่น (กลอนสี่)
แสงแดดแผดจ้า ท้องฟ้าโปร่งใส
หน้าหนาวยาวไกล กายใจหนาวนาน
มดง่ามเตรียมพร้อม ถนอมอาหาร
ผึ่งแดดมดงาน เกื้อการเก็บกิน
จักจั่นเผโผ ผอมโซพลัดถิ่น
ท้องร้องเหงื่อริน ถวิลเว้าวอน
สหายมดง่าม ฟังความเราก่อน
เราจนคนจร ขอก้อนของกิน
เจ้าใยไม่หา ใช่ข้าดูหมิ่น
ของเลี้ยงชีวิน เก็บสินออมทรัพย์
ข้าต้องร้องเพลง บรรเลงขานขับ
ร้องเพลงเนิ่นนับ ถึงกับผอมโซ
สมน้ำสมเนื้อ ขาดเหยื่อตาโหล
ชอบร้องเพลงโชว์ เชิญโก้ต่อไป
เสียงปังคลังปิด หมดสิทธิ์อาศัย
จักจั่นตรอมใจ มดไม่เมตตา
เกียจคร้านการกิจ ชีวิตอนาถา
ทุกข์เข็ญเห็นมา จนกว่าชีพวาย
.......................................................................................
เรื่อง มดง่ามกับจักจั่น (พระมหาสมหวัง ธีเรสโก ร้อยกรอง)
รูปภาพ ด.ญ.กมลวรรณ ดวงศรี ด.ญ.ชุติมา เสาสูงเนิน ด.ช.หิรัญ สำราญจิต
......................................................................................................................
การแต่งคำประพันธ์ประเภทกลอนสี่ บังคับจำนวนคำ จะต้องมี ๔ คำหรือ ๔ พยางศ์ ๑ บท มี ๔ วรรคหรือ ๒ คำกลอน ลักษณะบังคับหรือฉันทลักษณ์เหมือนกลอนแปด กลอนสี่จะเป็นจุดเริ่มอย่างง่ายเพราะใช้คำน้อยเป็นการฝึกเพื่อให้รู้จักคำคล้องจอง หรือ คำสัมผัส
|
