ดุษฎี บริพัตร ณ อยุธยา. หนูหนุ่ยกับมะม่วง. กรุงเทพ ฯ : บรรณกิจ,2532.
หนูหน่วยอายุประมาณ7-8 ขวบ อยู่กับแม่สองคนด้วยดีตลอดมา จนกระทั่งวันหนึ่งแม่ล้มเจ็บทรุดหนัก หมอจึงบอกหนูหนุ่ยว่า แม่ต้องกินมะม่วงวันละ 20 ผลจึงจะหายดี หนูหน่วยจึงต้องเดินทางเข้าป่าเพื่อหามะม่วงให้แม่ เมื่อเข้าเขตป่าเห็นช้าง หนูหนุ่ยจึงบอกพี่ช้างว่า แม่หนูหนุ่ยเจ็บหนักต้องกินมะม่วงวันละ 20 ผลจึงจะหาย แต่ช้างใจดำจะเก็บมะม่วงไว้กินเอง จึงไม่บอก ไม่ช้าก็พบงูถามหามะม่วงเช่นเดิม งูจึงแกล้งพาไปหามะม่วงเพื่อจะกินหนูหน่วย ไม่ช้าก็ถึงป่ามะม่วง หนูหนุ่ยดีใจมากเพราะมีมะม่วงมากมาย งูเห็นหนูหน่วยดีใจก็ชูคอขึ้นเตรียมที่จะฉกหนูหนุ่ยกิน หนูหนุ่ยจึงรีบกระโดดลงไปในตระกร้าใหญ่ที่เตรียมใส่มะม่วงและปิดตระกร้านั้นไว้ งูก็พยายามทุกวิถีทางที่จะกินหนูหนุ่ย ฝ่ายช้างเมื่อมาถึงป่ามะม่วงก็ทะเลาะกับงูว่า งูจะนำหนูหนุ่ยมากินมะม่วงของมัน จึงเกิดการต่อสู้กันขึ้นในที่สุดช้างกับงูก็ตกหน้าผาตาย หนูหนุ่ยจึงเก็บมะม่วงใส่ตระกร้าจนล้นแบกกลับบ้าน แม่ก็กินมะม่วงยังไม่ทันหมดตระกร้าก็หายเป็นปกติ แม่หายได้ก็เพราะความรักความกล้าหาญมานะบากบั่นจึงช่วยชีวิตของแม่ไว้ได้
|