ตัวอ่อนของเพลี้ยกระโดดตัวเขียวลื่นเป็นมัน จะอาศัยอยู่ในฟองเมือกขาวเกาะบนก้านต้นพืช โดยการพ่นฟองอากาศเข้าไปในเมือกเหนียวที่ขับออกมาจากส่วนท้อง ฟองเมือกขาวจะป้องกันตัวอ่อนของเพลี้ยกระโดดไม่ให้แห้งผาก และป้องกันให้รอดพ้นจากศัตรูในระหว่างที่พัฒนาตัวเต็มวัย ตัวอ่อนมีเพียงหนวดสั้นเป็นเสาอากาศและตุ่มปีก เมื่อถึงฤดูหนาวตัวอ่อนจะลอกคราบหลายครั้งจนเป็นตัวเต็มวัยในฤดูร้อนมีปีกใหญ่และหนวดยาว เมื่อมีปีกโบยบินได้แล้วเพลี้ยกระโดดไม่จำเป็นต้องอาศัยฟองเมือกขาวเป็นแหล่งหลบภัยอีกต่อไป
แหล่งที่มา : บาร์บาร่า เทย์เลอร์. ชีวิตในท้องทุ่ง. พิมพ์ครั้งแรก. กรุงเทพฯ : ด่านสุทธาการพิมพ์, 2537.
|