กล้องโทรทัศน์ก็เหมือนเครื่องเดินทางข้ามเวลา ยิ่งกล้องสามารถมองไปในอวกาศได้ไกลแค่ไหนก็เท่ากับว่าเราสามารถย้อนอดีตได้นานแค่นั้น สาเหตุที่เนเช่นนั้นเพราะแสงใช้เวลามากในการเดินทางจากวัตถุที่ห่างไกลในอวกาศมาถึงดวงตาของเราไกลจนกระทั่งว่าแสงที่ส่องจากกาแล็กซีและควอซ่าร์ใช้เวลาเดินทางกว่า 10,000 ล้านปีเพื่อมาถึงเรา ซึ่งก็หมายความว่าเราเห็นกาแล็กซีและควอซ่าร์ขณะที่พวกมันเพิ่งจะเริ่มเกิดขึ้นในประวัติศาสตร์ของเอกภพ ซึ่งเป็นระยะเวลาไม่นานหลังจากการระเบิดครั้งใหญ่ (Big Bang)
Big Bang คือชื่อทฤษฎีที่นักวิทยาศาสตร์ใช้อธิบายการเกิดเอกภพ ทฤษฎีนี้เชื่อว่าเอกภพเกิดจากการระเบิดของมวลสารก้อนหนึ่งและแตกตัวเป็นเศาเล็กๆมากมาย เศษจากการระเบิดได้พุ่งกระจัดกระจายไปทุกทิศทาง ซึ่งเศษต่างๆเหล่านี้ คือดวงดาวต่างๆ และกลุ่มก๊าซที่ประกอบเป็น เอกภพนั่นเอง
ถ้าเราต้องการคำนวณว่า 1 ปีแสงสามารถเดินทางได้เป็นระยะทางเท่าไร โดยที่แสงมีความเร็วประมาณที่ 300,000 กิโลเมตรต่อวินาที
= 300,000 กิโลเมตร x 365x24x60x60 นาที
= 300,000 กิโลเมตร 31,536,000 นาที
= 9,460,800,00000 กิโลเมตร
ถ้าเวลา 1 หมื่นล้านปี แสงเดินทางได้เท่าไร
= 10,000,000,000x9,460,800,000,000 กิโลเมตร
= 94,608,000,000,000,000,000,000 กิโลเมตร
ระยะทางข้างต้น คือ ระยะกล้องโทรทัศน์ (กล้องดูดาว) สามารถส่องจากโลกเราไปยังที่ต่างๆในเอกภพได้
วีรวัฒน์ กนกนุเคราะห์. ความสามารถของกล้องโทรทรรศน์ . นิตยสาร ขวัญเรือน.32,698.ธันวาคม, 2543 : 470..
|