หูช้างเป็นไม้ต้น สูง 15-23 เมตร เรือนยอดเป็นชั้นค่อนข้างแบน ลำต้นมักแตกกิ่งต่ำ เปลือกสีเทาอมเหลือง ถึงสีเทาคล้ำ แตกเป็นร่องตามยาว เปลือกชั้นในสีขาวนวลถึงเหลืองอ่อน กิ่งอ่อนมีหนามสั้นๆ ใบ เดี่ยว เรียงตรงข้ามสลับตั้งฉาก เป็นกลุ่มที่ปลายกิ่ง แผ่นใบหนาและกรอบ รูปไข่กลับถึงรูปโล่ กว้าง 12-23 ซม. ยาว 15-35 ซม. ขอบใบหยักมนถี่ ปลายใบมนถึงตัด โคนใบสอบเรียวไปตามก้านใบ ผิวใบเกลี้ยง เส้นแขนงใบ 5-7 คู่
ก้านใบสั้นมาก หูใบรูปถ้วย ดอก รูปแตร ปลายแฉก 5 กลีบ สีขาวนวลถึงเหลืองอ่อน เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 3 ซม. กลิ่นหอม ออกเป็นช่อกระจะที่ปลายกิ่ง ผล กลมรี กว้างประมาณ 1.5 ซม. ยาว 2-2.5 ซม. เมื่อสุกสีเหลือง กลิ่นเหม็น
หูช้างมีการกระจายพันธุ์ไนป่าพรุใกล้ฝั่งทะเลทางภาคใต้ ในต่างประเทศพบในภูมิภาคอินโดนีเซีย มาเลเซีย และบอร์เนียว ออกดอกเดือนสิงหาคม-พฤศจิกายน ผลแก่เดือนตุลาคม-ธันวาคม
เนื้อไม้ละเอียด สีขาวนวลถึงเหลืองอ่อน ใช้ในการก่อสร้างทั่วไป
ส่วนพฤกษศาสตร์ป่าไม้ สำนักวิชาการป่าไม้ กรมป่าไม้. พรรณไม้ต้นของประเทศไทย. กรุงเทพฯ : พิมพ์ที่บริษัทไดมอนด์ พริ้นติ้ง จำกัด, 2542.
|