ประเทศไทยของเราเป็นประเทศเกษตรกรรมที่มีผลิตผลทางการเกษตรมากมายหลายชนิด ในอดีตเคยีป่าไม้อันอุดมสมบูรณ์ แต่เนื่องด้วยมีการตัดไม้ทำลายป่ากันมากทำให้พื้นที่ป่าของเมืองไทยมีจำนวนลดลง สาเหตุที่สำคัญอันหนึ่งก็คือการตัดไม้ทำลายป่าเพื่อนำมาใช้เป็นเชื้อเพลิง ปัจจุบันมีผู้นำเอากากจากผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรนำกลับมาใช้เป็นเชื้อเพลิงแทนถ่านไม้ซึ่งสามารถลดการตัดไม้ทำลายป่าได้ โครงงานวิทยาศาสตร์ เรื่อง "สารดูดกลิ่นจากเปลือกผลไม้" จัดทำขึ้นเนื่องจากคณะผู้ร่วมพัฒนาผลงานเห็นว่าประเทศของเราเป็นประเทศเกษตรกรรมที่มีผลิตภัณฑ์ทางด้านการเกษตรอย่างมากมายหลายชนิด ไม่ว่าจะเป็นพืชสวน พืชไร่ และผลไม้ต่างๆ ก่อให้เกิดกาก และขยะมูลฝอยจากผลิตภัณฑ์ดังกล่าวจำนวนมาก คณะผู้ร่วมพัฒนาผลงานจึงคิดว่าควรจะหาวิธีการที่นำมาใช้ให้เกิดประโยชน์ด้านอื่นๆ จากคุณสมบัติของถ่านไม้ที่สามารถดูดซับกลิ่นอับชื้นในภาชนะ หรือตู้ที่ปิดสนิทได้ โดยเฉพาะกลิ่นเหม็นอับในตู้เย็น เป็นต้น โดยการทดลองนำเอาเปลือกทุเรียน และแกนข้าวโพดที่จะต้องถูกทิ้งไปเป็นขยะนำมาเผาและบดให้เป็นผงถ่าน แล้วนำมาผสมกับแป้งเปียก เมื่อแห้งแล้วนำมาขึ้นรูปให้สวยงามตามแบบพิมพ์ที่ต้องการ เช่น ลายการ์ตูน ลายผลไม้ หรือลายสัตว์ต่างๆ เป็นต้น แล้วนำไปทดลองใช้เพื่อดับกลิ่นในตู้เย็น โครงงานนี้เป็นโครงงานที่จัดทำได้ง่าย ลงทุนน้อย ฝึกให้เกิดทักษะในการคิดการศึกษาค้นคว้าเชิงวิทยาศาสตร์ การประดิษฐ์สิ่งใหม่ๆ ที่เป็นประโยชน์ ความภาคภูมิใจที่ได้ร่วมกันแก้ไขปัญหาของชุมชน การทำงานเป็นทีม โดยตั้งสมมุติฐานว่าผลิตภัณฑ์ถ่านจากเปลือกทุเรียนและแกนข้าวโพดมีความสามารถในการดูดกลิ่นได้ดีเช่นเดียวกับถ่านไม้ ลดปริมาณขยะ ลดการตัดไม้ทำลายป่า และอาจจะพัฒนาต่อเนื่องให้เป็นผลิตภัณฑ์ในชุมชน ซึ่งอาจจะสามารถสร้างรายได้ให้กับชุมชนและตนเอง หรือสามารถประยุกต์นำกากเปลือกของผลไม้ชนิดอื่นที่มีในแต่ละชุมชนมาใช้ให้เกิดประโยชน์ เช่น กากอ้อย มันสำปะหลัง เปลือกสับปะรดที่ได้จากโรงงานอุตสาหกรรม เป็นต้น เนื่องจาก "ถ่านไม้" มีคุณสมบัติในการช่วยดูดซับกลิ่นอับ กลิ่นอันไม่พึงประสงค์เราจึงมีจุดมุ่งหมายหลักในการศึกษาการนำกากผลไม้ซึ่งเป็นขยะ ในที่นี้ได้นำเอาเปลือกทุเรียน แกนข้าวโพด มาทดลองทำเป็นผงถ่าน และนำไปทดลองใช้ดับกลิ่นในตู้เย็น และทำการศึกษาดังนี้ - ศึกษาวิธีการเผาเปลือกทุเรียน แกนข้าวโพดให้ได้ถ่าน - ศึกษาคุณสมบัติในการดับกลิ่น เปรียบเทียบกับถ่านไม้ - ศึกษาและปรับปรุงรูปแบบผลิตภัณฑ์เพื่อให้เกิดความสะดวกสบาย ในการใช้และเกิดความสวยงาม จนสามารถเป็นผลิตภัณฑ์ที่นำเอาจำหน่ายได้ ผลิตภัณฑ์ถ่านจากเปลือกทุเรียน และแกนข้าวโพดมีความสามารถในการดูดกลิ่นได้ดีเช่นเดียวกับถ่านไม้ ลดปริมาณขยะ ลดการตัดไม้ทำลายป่า และอาจจะพัฒนาต่อเนื่องให้เป็นผลิตภัณฑ์ในชุมชน ซึ่งอาจจะสามารถสร้างรายได้ให้กับชุมชนและตนเอง - สถานที่ โรงเรียนภัทรวิทยา อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก - ระยะเวลา พฤศจิกายน - ธันวาคม ๒๕๔๖ - ผู้ทดลองใช้ผู้ร่วมพัฒนาผลงาน และอาจารย์ที่ปรึกษา - เปลือกทุเรียน แกนข้าวโพดที่ได้จากการขอแม่ค้าในตลาด ตัวแปรต้น ประเภทของถ่านที่ใช้ ตัวแปรตาม ความสามารถในการดูดซับกลิ่นอับเหม็น ตัวแปรควบคุม ปริมาณของถ่านไม้ กับปริมาณของถ่านที่ได้จากการเผาเปลือกทุเรียน และแกนข้าวโพด ปริมาตรของสถานที่ที่ใช้ดูดกลิ่น |