จากการศึกษาทดลองทำสารดูดกลิ่นจากเปลือกผลไม้ ข้อมูลในการทดลอง 3 ขั้นตอน มีดังนี้
ผลการทดลองตอนที่ 1 วิธีการเผาเปลือกทุเรียน แกนข้าวโพดให้ได้ถ่าน เมื่อนำเปลือกทุเรียนและแกนข้าวโพดที่ตากแห้งแล้วมาเผาเป็นถ่าน โดยใช้
|
วิธีการเผา
|
ลักษณะของถ่าน
|
|
1. เผาแบบธรรมดา
(จุดไฟเผา) |
บางส่วนของถ่านจะเป็นขี้เถ้า |
จากตารางพบว่า การเผาถ่านควรเผาโดยใช้เตาเผา ลักษณะของถ่านที่ได้จะดีกว่าที่จุดไฟเผาธรรมดา เพราะเมื่อเผาทิ้งไว้บางส่วนนั้นจะกลายเป็นขี้เถ้า
ผลการทดลองตอนที่ 2 ศึกษาอัตราส่วนที่ใช้ทำสารดูดกลิ่น
|
อัตราส่วน
(ผงถ่าน : กาวแป้งเปียก)
|
ลักษณะของสาร
|
|
1 : 1 |
สารที่ได้เปียกและเหนียวเกินไป
สารที่ได้ค่อนข้างเปียกและเหนียว สารที่ได้เหนียวพอดีและไม่เปียกเกินไป |
จากตารางพบว่า อัตราส่วนที่เหมาะสมต่อการนำไปใส่พิมพ์คือ ผงถ่าน 3 ส่วน ต่อกาวแป้งเปียก 1 ส่วน
ผลการทดลองตอนที่ 3 ศึกษาคุณสมบัติในการดูดกลิ่น เมื่อนำถ่านที่ได้จากการเผาเปลือกทุเรียน แกนข้าวโพด ไม้ มาทดสอบการดูดกลิ่นพบว่า
|
ประเภทของถ่าน
|
คุณสมบัติในการดูดซับกลิ่นอับเหม็น
|
|
1. ถ่านไม้
2. ถ่านที่ได้จากเปลือกทุเรียน 3. ถ่านที่ได้จากแกนข้าวโพด |
สามารถดูดซับกลิ่นอับได้
สามารถดูดซับกลิ่นอับได้ สามารถดูดซับกลิ่นอับได้ |
จากตารางพบว่า ถ่านที่ได้จากเปลือกทุเรียนและจากแกนข้าวโพดสามารถดูดกลิ่นได้ใกล้เคียงกับถ่านไม้
ผลการทดลองตอนที่ 4 ศึกษารูปแบบผลิตภัณฑ์เพื่อให้เกิดความสะดวกสบายในการใช้และเกิดความสวยงาม
จากการศึกษารูปแบบผลิตภัณฑ์ พบว่า การหล่อใส่พิมพ์จะแกะค่อนข้างยาก และเมื่อไปทดลองวางในตู้เย็นจะมีเศษผงถ่านหล่นเล็กน้อย จึงลองนำผงถ่านที่ได้มาแพ็คใส่ถุงแล้วนำไปใส่กล่องให้สวยงาม และอีกวิธีหนึ่งคือนำมาใส่ในถุงที่แพ็คเป็นรูปต่างๆ
จากการศึกษาทดลองการดูดกลิ่นของถ่านที่ได้จากเปลือกผลไม้ในตู้เย็น หรือสถานที่ที่เหม็นอับ พบว่าในการเผาถ่านจากเปลือกผลไม้ควรใช้เตาถ่านหรือวิธีการเผาถ่านไม้ของชาวบ้านเพราะถ่านที่ได้จะไม่เป็นขี้เถ้าและอัตราส่วนที่เหมาะแก่การนำมาหล่อลงแม่พิมพ์คือ ผงถ่าน 3 ส่วน ต่อ กาวแป้งเปียก 1 ส่วน และสารดูดกลิ่นที่ได้ทั้ง 3 ชนิด มีความสามารถในการดูดกลิ่นอับได้
