ข.ค่าว 
  ค่าว เป็นชื่อลักษณะคำประพันธ์ที่เรียบเรียงถ้อยคำให้เป็นระเบียบเหมือนห่วงโซ่    คือ มีสัมผัสคล้องจองกันไป มีลักษณะคล้ายกลอนแปดของภาคกลางอยู่มากทั้ง
  ในด้านสัมผัสและลีลากลอน  (มณี พยอมยงค์, 2516 : 30) ตามที่ ประเสริฐ ณ นคร พบว่าคำศัพท์ในภาษาไทยขาว ค่าว (คร่าว) ในพจนานุกรมให้ความหมายว่า  
  opinion, wish, feeling ซึ่งแปลว่า ความคิด ความปราถนา และความรู้สึก (มณี พยอมยงค์,    2520 : ก)
  ค่าว (คร่าว) ถือเป็นวรรณกรรมของล้านนาอีกแบบหนึ่ง ซึ่งต่อมาเมื่อการพิมพ์เจริญขึ้น    จึงมีการพิมพ์ต้นฉบับวรรณกรรมเหล่านั้นไว้เป็นหลักฐาน โรงพิมพ์ที่พิมพ์
  คร่าวเรื่องไว้มาก    ได้แก่ โรงพิมพ์เจริญเมือง ของนายเมืองใจ ชัยนิลพันธ์ (เลิกกิจการแล้ว) เดิมทีพิมพ์เป็นอักษรล้านนาจนกระทั่งคนอ่านอักษรมีน้อยลง   
  จึงพิมพ์เป็นอักษร์ไทยกลางสำเนียงล้านนา ปัจจุบันร้านประเทืองวิทยาในตลาดนวรัฐ อำเภอเมือง    เชียงใหม่ ได้สืบทอดการพิมพ์วรรณกรรมล้านนาเผยแพร่ต่อมา

 		 ค่าว
	    	มโนเนือง	ใจเหลืองเหี่ยวม้วย	    เพศเพียงดั่งกล้วย	     บ่มไว้ในขุม
   	แดนแต่น้อง		แม่บัวจี๋จุ๋ม		    เจ้าหัวคำชุม	        ทอดทุมละข้า
   	ระเวเหหน		เพศคนเมาบ้า		    เพื่อตั๋วนายเมา	      ทิ้งละ
  		 ได้ยินเขาจ๋า	เล่าถ้อยวาทะ		    ไขฟู่หื้อ		       หลายราย
   	อยู่มาชุมื้อ		พร่ำคือตัวตาย	     อยู่เหนือดินดาย	      สร้างบ่หล้อน
  	เกิดมาเป็นคน	ได้ทะรงทุกข์ร้อน	     ก็ปางคราวครา	      ครั้งนี้

  		ค่าวเรื่อง
     	ส่วนยนต์หงส์ 	ก็พาหน่อไธ้		เข้าป่ากว้างดงไพร
     	ชุต้นร่ำร้อง           	ตระเหว่าตระไหน 	จับกิ่งใบ สาขาหยาดย้อย
     	รดูเดือนหก		 คิมหาเปล่งป้อย	 พระพายชอยกิ่งไม้
     	หล่นใบเขียว		ละเรียวกิ่งไว้ 		เหลืองเหี่ยวแห้งพันพวง
     	รดูดอกแงะ		 เพาบานจีหลวง	 คะยอมพวง อุนออนดอกสร้อย
     	ชุแล่งหอมไกล	ท้ายเหินห่างถ้อย 	  ตามชำน้ำค้าง
   		ค่าวใช้
     	มณีโชตี		 แก้วดีเพชรค้อ	มุนมอนคู่ห้อ 	ห่อแถมใบจันทน์
     	หอมโอชารส		 ผดเถิงสวรรค์ 	เทพทิพย์เทวัน 	ฝันชมไฝ่เฝ้า
     	แทกเทียมตามสาย 	ได้นายน้องเหน้	 รูปสวยงามเลา	 เลิศแล้ว
     	น้ำงามบ่จาง		 คิงบางร่างแค้ว 	เหมือนทิพย์เทพแก้ว 	เทวัน
     	น้ำผ่อนึ่งรัก	 	หนักแน่นเต็มต้น	 จาเปรียบเทียมทัน 	เหมือนกันภู่เพิ้ง
     	ตอมดอกดวงหอม      	  คะยอมกิ่งเส้	  มลิลาเลิง	 ดอกรัก

  		ค่าวร่ำ
     	อุทกัง 		ไภยยังเกิดลุก 	ซ้ำมาเตื่อมทุกข์ 	เตื่อมแหน้นแถมผลาญ
     	……(ขาดหายไป)……….		 เป็นที่รำคาญ   	ดั่งแค้นแน่นด้วย
     	โอยทุกขัง		 ผีสังแสร้งส้วย 	มาไหลนองเวย 	แท้ทัก
     	ถั่งขึ้นเป็นเปลว	เร็วไวยิ่งนัก 		พอถุถากถ้วม 	สันดอน
     	ผ่อดูไม้ฆ้อน		กอไผ่หนามขอน 	มาไหลทวยฟอง 	น้ำนองพัดถิ้ม
     	ซ้ำเมขลา		 ลงมาเป็นหลิ้ม 	พอขนคิงนอ 		เยือกลุก