พระโสดาบัน คือ บุคคลที่สามารถในการเริ่มละสังโยชน์ 3 ข้อแรก (เริ่มละความหลงหรืออวิชชา)ได้บ้างแล้ว ด้วยการเริ่มมีความรู้หรือความเข้าใจในเรื่องอริยสัจ 4 ตามความเป็นจริง (มีดวงตาเห็นธรรมที่พระพุทธเจ้าได้ตรัสสอน)
รายละเอียดของสังโยชน์ 3 ข้อที่พระโสดาบันเริ่มละได้ มีดังนี้

1. ความเห็นว่าเป็นตัวของตนด้วยกิเลส (สักกายทิฏฐิหรือสังโยชน์ข้อที่1) คือ การมีความเห็นหรือความคิดที่ยึดมั่นถือมั่นด้วยกิเลสว่า ร่างกายและจิตใจ(ขันธ์ 5) ที่มีอยู่นี้เป็นเรา หรือเป็นของเรา หรือต้องเป็นไปตามที่ปรารถนา หรือคงอยู่ตลอดไป

2. ความลังเลสงสัย(วิจิกิจฉาหรือสังโยชน์ข้อที่ 2) คือ ความไม่รู้แจ้งชัดในอริยสัจ 4 ตามความเป็นจริง ทั้งภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติ(มีความหลงหรือมีอวิชชา)

3. ความถือมั่นศีลพรตต่างๆ นอกพระพุทธศาสนา (สีลัพพตปรามาสหรือสังโยชน์ข้อที่ 3) คือ ความคิดที่ยึดมั่นถือมั่นในข้อปฏิบัติ(ศีลพรต)ต่างๆ เพื่อการดับทุกข์ที่ไม่ตรงกับวิธีการในมรรคมีองค์ 8 เช่น การขอให้สิ่งศักดิ์ช่วยเหลือ การทรงเจ้าเข้าผี

พระโสดาบันเป็นเพียงผู้เริ่มดับความหลง(เริ่มดับอวิชชา) เพราะเพิ่งเริ่มศึกษาอริยสัจ 4 และ ฝึกปฏิบัติธรรมตามมรรคมีองค์ 8 อย่างถูกต้อง ดังนั้น พระโสดาบันจึงต้องมีกิจที่ต้องทำอีก คือ ต้องศึกษาอริยสัจ 4 และฝึกปฏิบัติธรรมตามมรรคมีองค์8 เพิ่มเติมอีก

เราจะเห็นได้ว่าการเริ่มต้นในขั้นแรกของจุดหมายปลายทาง ได้ถูกเรียกว่าพระโสดาบัน ซึ่งขั้นนี้เราจะต้องเริ่มทำความเข้าใจในสิ่งต่างๆอย่างถูกต้อง ทำความเข้าใจอริยสัจ4อย่างถูกต้อง และเห็นว่าตัวเรานั้นไม่ใช่ของเรา สักวันร่างกายนี้ก็ต้องสูญสลายไป ไม่สามารถคงอยู่ตลอดไปได้