ลักษณะของพืช
       พืชล้มลุก มีลำต้นใต้ดิน เรียกว่าหัว หัวมีกลีบย่อยหลายกลีบ ติดกันแน่น เนื้อสีขาว มีกลิ่นฉุน บางครั้งในหนึ่งหัวมีกลีบเดียว เรียกว่า กระเทียมโทน หัวค่อนข้างมนกลม ใบยาว ปลายแหลม ดอกรวมกันเป็นกระจุกที่ปลายช่อ ผลมีขนาดเล็กใช้ปลูก
คุณค่าด้านอาหาร
      เป็นผักใช้ได้ทั้งใบและหัว หัวกระเทียมตากแห้งเก็บไว้ได้นาน ใช้ปรุงรสและ
กลิ่นอาหารหลายอย่าง หัวของกระเทียมมีน้ำมันหอมระเหย และสารอาหารหลายอย่าง เช่น คาร์โบไฮเดรท ไขมัน โปรตีน กำมะถัน แคลเซี่ยม แปรรูปเป็นกระเดียมดอง
ส่วนที่ใช้ทำยา
        หัวใต้ดิน
รสและสรรพคุณ
       รสเผ็ดร้อน เป็นยาขับลมในลำไส้ แก้กลากเกลื้อน แก้ไอ ขับเสมหะ ช่วยย่อยอาหาร
ประโยชน์และวิธีใช้
       สารในหัวกระเทียม มีน้ำมันกระเทียม และสารประกอบกำมะถัน ชื่อ อัลลิวิน มีฤทธิ์ช่วยในการบีบตัวของลำไส้ ช่วยระบบย่อยอาหาร ระบบขับถ่าย ยับยั้ง
การเจริญเติบโตของจุลินทรีย์ และเชื้อรา ใช้หัวกระเทียมปอกเปลือกรับประทานดิบๆ เพื่อแก้อาการท้องอืด ท้องเฟ้อ ฝานกลีบแล้วนำมาถูผิวหนัง แก้กลาก เกลื้อนได้