หน้าแรก | กิตติกรรมประกาศ | วัตถุประสงค์ | บทคัดย่อ | ขั้นรวบรวมข้อมูล | ที่มาและความสำคัญ | อัตชีวประวัติสุนทรภู่ | ผลการศึกษา | สรุปผลการศึกษา | ทีมงาน
 
 
 
 
ถึงแม่ลาเมื่อเรามาก็ลาแม่ แม่จะแลแลหาไม่เห็นหาย
จะถามข่าวเช้าเย็นไม่เว้นวาย   แต่เจ้าสายสุดใจมิได้มา ฯ
     
ถึงอรัญญิกยามแดดแผดพยับ   เสโทซับซาบโทรมนัสสา
ถึงตะเคียนด้วนด่วนรีบนาวามา     ถึงศาลาลอยแลลิงโลดใจ
     
     

 
 
แม่ลาในปัจจุบัน
ที่หมู่บ้านอรัญญิก ปรากฏภูมิปัญญาชาวบ้าน
ชาวบ้านแถบนี้นิยมทำอาชีพตีเหล็ก
กลอน 2 บทนี้สุนทรภู่ใช้คำว่าลามาเล่นอักษร และแสดงความหมายของความทุกข์แห่งการจากคนที่ตนรัก
อรัญญิกอยู่ที่ตำบลปากท่า อำเภอท่าเรือ ปัจจุบันอรัญญิกมีชื่อเสียงมากเรื่องมีดอรัญญิก ตามประวัติ กล่าวไว้ว่าที่ตำบลบ้านต้นโพธิ์ บ้านไผ่หนอง บ้านสาไล ชาวบ้านซึ่งเป็นชาวเวียงจันทร์มาตั้งรกรากมีอาชีพตีทองและตีเหล็ก นำมาทำเป็นอาวุธเป็นมีดดาบที่มีคุณภาพดีมาก เมื่อทำเสร็จแล้วนำมาขายที่หมู่บ้านอรัญญิก จึงเรียกว่ามีดอรัญญิก ปัจจุบันที่หมู่บ้านแห่งนี้ได้ประกอบอาชีพตีเหล็กและทำอาวุธอุปกรณ์เครื่องใช้อย่างแพร่หลาย

เส้นทางการเดินทางจากอรัญญิกไปท่าเรือมีระยะทางยาว 16 กิโลเมตร